Hallo Deutschland
Begin jaren 80 laten vader Jos en moeder Mariette het werken in loonverband achter zich en richten ze een varkenshouderij in Herk-de-Stad op. Pal naast de woning waar ze zich jarenlang met hun zonen zullen settelen. Van een varkenshouderij gaat het naar een aardbei- en witloofteeltbedrijf. De zaken gaan goed, tot de witloofprijzen een dieptepunt bereiken.
Op zoek naar een geïnteresseerde afzetmarkt richten ze hun pijlen op Duitsland, maar daar zijn ze geïnteresseerd in andere groenten, zoals sla en tomaten. De klik met de oosterburen is er meteen en vanaf dan gaat het snel. In 1989 wordt Gemex geboren en zijn de eerste transporten richting Duitsland een feit.
“In tafels van 8 leren denken”
Meer dan 30 jaar later is Duitsland nog steeds veruit de grootste afzetmarkt voor Gemex. Dat zagen broers Sven en Mario Jordens van dichtbij gebeuren. “Mijn broer stapte in 1992 in het bedrijf, ikzelf in 2003”, vertelt Sven. “Mario ruilde de schoolbanken meteen in voor het familiebedrijf, ik besloot om chemie te gaan studeren en erna nog te doctoreren. Maar al snel voelde ik dat ik iets miste. Ik was elke dag bezig met theorie, met wetenschappelijke artikels, altijd in en rond labo’s.”
“Het familiebedrijf riep me terug. Niet verwonderlijk, aangezien ik al sinds mijn jonge tienerjaren meehielp in het bedrijf, samen met mijn broer. We maakten ons het bedrijf al heel vroeg eigen. Door groenten en fruit te ordenen, palletten klaar te zetten voor klanten, de vrachtwagens in te laden. Op den duur zat het bedrijf helemaal in ons. Ik dacht zelfs voortdurend in tafels van 8, omdat we ieder fruitkistje moeten vullen per 8 stuks (lacht).”
“Dus besloot ik om terug te keren naar Herk-de-Stad, naar mijn familie. We hebben doorheen de jaren het bedrijf stevig zien groeien. Ik geloof echt dat we dit te danken hebben aan de goede band die we met onze klanten hebben opgebouwd doorheen de jaren. Er zijn erbij die al sinds het begin meegaan, echte anciens. We hoeven zelfs niet actief op zoek te gaan naar nieuw cliënteel.”
“Ouders komen nog jaarlijks een handje helpen”
Vandaag vertoeven de ouders van Sven en Mario in zonnigere oorden, waar ze genieten van hun welverdiend pensioen. Maar hun levenswerk zullen ze toch nooit 100% achter zich kunnen laten. “Ze hebben nog steeds de helft van de aandelen in hun bezit. Op operationeel vlak is het vandaag wel helemaal aan ons, de tweede generatie. Toch komen ze nog graag een handje toesteken. Zeker in de zomerperiodes, wanneer veel collega’s in verlof zijn. Dan komen ze met plezier mee de administratie of aankoop- en verkoop opvolgen.”
“Logisch ook, want veel van hun klanten zijn namelijk echte vrienden geworden. Ze hingen er bijna de helft van hun leven mee aan de lijn of kwamen elkaar tegen op vakbeurzen. Hoe mondiaal onze sector ook is, het houdt ons niet tegen om hechte klantenrelaties uit te blijven bouwen.”
De doener en de denker
In 2015 verhuisde het bedrijf naar Genk, in 2020 klokten de broers af op een omzet van bijna 20 miljoen euro. En momenteel liggen er opnieuw concrete uitbreidingsplannen op tafel. Het gaat Gemex duidelijk voor de wind. “Het bedrijf doet het goed, maar als er iets is wat onze ouders ons geleerd hebben, is dat we altijd onze focus moeten blijven behouden. Een mooie omzet is leuk om mee uit te pakken, maar wat telt is het geld dat je in je handen hebt.”
“Bovendien blijven onze klanten een kwalitatieve service eisen. Ze verwachten dat we het beste fruit voor een sterke prijs aankopen en dat we hun goederen vers en op tijd aanleveren. Dag én nacht, week én weekend. Als we om 4u ’s nachts in München moeten staan, dan is dat gewoon zo. Daar zorgen we met zijn allen voor, met onze meer dan 20 medewerkers.”
En hoe verloopt de onderlinge samenwerking tussen de gebroeders? “Net omdat we al zo vroeg het reilen en zeilen binnen het bedrijf kenden, is dat eigenlijk altijd vanzelf gegaan. Ik ben misschien iets meer degene die nadenkt, terwijl Mario iets impulsiever van karakter is. Ik denk dat hij dat van mijn moeder heeft (lacht). Qua takenlijst ontferm ik me meer over het personeel en de gang van zaken op kantoor, terwijl mijn broer zich vooral bezighoudt met de vrachtwagenchauffeurs. Dat zorgt wel voor een gezond evenwicht binnen bedrijf. Maar buiten de werkuren hoeven we elkaar eventjes niet meer te zien, zes dagen op de zeven volstaat wel (lacht).”
Derde generatie?
Is er vanuit de gezinnen van Mario en Sven ook al stilaan opvolging op komst voor het bedrijf? “Het toeval wil dat Mario’s zoon binnenkort bij ons komt werken. Maar we willen niemand pushen. Wie in deze sector wil slagen, moet met volle inzet en goesting eraan beginnen. We zien wel wat de toekomst brengt. Intussen ligt er meer dan genoeg werk voor ons op de plank.”
